Następne jaja

Po ostatnich pochwałach jakoś chętniej wzięłam się za jajcowanie.W każdym razie już wszystkie wyrobione i będę miała swoje własne pisanki na święta.
Wczoraj calutki dzień spędziłam w Poznaniu.Jednak duże miasto już nie dla mnie.Hałas,tłok mnie dobija nie wspominając już o załatwianiu spraw urzędowych i jeżdżenia z jednego końca miasta na drugi bo pani urzędniczka coś tam przeoczyła.Totalna masakra!!!Dobrze,że na koniec miałam się gdzie zatrzymać.Kiedy już wszystko było pozałatwiane wstąpiliśmy z M do cukierni,kupiliśmy dobre ciacho i odwiedziliśmy Panią Aurelię.Tam dopiero odetchnęłam.Niby mieszkanko w bloku,ale jak się wejdzie do środka i zamknie za sobą drzwi człowiek przenosi się co najmniej 50 lat wstecz.W pokoju stary ,rzeźbiony kredens,piękny stół,krzesła,obrazy i ogromna ilość starych zdjęć na ścianach Pani Aurelia to kobieta 82 letnia,ale energia życiowa wprost ją rozsadza.Można by powiedzieć,że zapis w metryce jest nie taki jak trzeba.Zwiedziła chyba z pół świata więc przy kawusi my siedzieliśmy cichutko a ona opowiadała.Naśmialiśmy się ,powspominaliśmy i aż żal było odjeżdżać.Niestety,ale przed nami był spory kawałek drogi do przebycia.
W drodze oczywiście było by za fajnie gdyby nic się nie działo więc czekaliśmy godzinę w korku bo akurat dźwig podnosił z pobocza tira po wypadku .Tak ,że zamiast nie całych  dwóch godzin jazdy do domu zrobiły nam się 3...Jednak kocham wieś..wszędzie blisko,mały ruch,cisza i jak to mówi Pani Aurelia "Alleluja i do przodu!!"
A teraz jajucha.